Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

Φρούτα, τα οφέλη και οι αντιθέσεις τους

"Τους ανθρώπους διά τούτο απόλλυσθαι, ότι ου δύνανται την αρχήν τω τέλει προσάψαι" Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης

 Μην μπορώντας οι άνθρωποι να εξασφαλίσουν την αθανασία, μπορούν να εξασφαλίσουν την ΕΥ-δαιμονίαν τους. Μια κατάσταση συνδεδεμένη με την καλή υγεία, ψυχής και σώματος.

Φρούτα… Εντάξει… Αλλά Ποιά ! Πως ! Το ότι τα φρούτα οξειδώνονται στην επαφή τους με τον αέρα είναι κάτι κοινώς γνωστό, αλλά το ότι το καρπούζι σε 30 λεπτά βγάζει αρσενικό το οποίο εξαπλασιάζεται αν συνδυαστεί με άλλα φρούτα, το γνωρίζουν ... μονάχα όποιοι γνωρίζουν πως να μελετούν… Το φρούτα είναι θαυμάσια και έχουν πολλά θετικά στοιχεία, βιταμίνες κ.λ.π., όμως η κακή χρήση τους μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στον οργανισμό, αναφέρει ο βιοχημικός Αλμπέρτο Μοράλες, που εδώ και 40 χρόνια μελετά και τις δύο όψεις του νομίσματος: τα οφέλη και τις αντιθέσεις αυτής της διατροφής.

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Οι ευεργετικές ιδιότητες του χαλβά

Ο χαλβάς είναι δημοφιλές γλύκισμα το οποίο συναντάται σε διάφορες παραλλαγές σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων, της Μεσογείου και αρκετές της Μέσης Ανατολής (μέχρι και την Ινδία και το Πακιστάν). Πρώτες ύλες για το χαλβά είναι συνήθως κάποια λιπαρή ουσία (βούτυρο, ελαιόλαδο, ηλιέλαιο, ταχίνι), άμυλο (νισεστές, σιμιγδάλι, ταχίνι, ενώ σε μερικές χώρες χρησιμοποιούν και υλικά όπως καρότο, ρεβίθι ή παπάγια) και γλυκαντικές ουσίες (ζάχαρη, μέλι, πετιμέζι, γλυκόζη, χαρουπόμελο).

Μέσα στο χαλβά ή σαν διακόσμηση προστίθενται συνήθως διάφοροι ξηροί καρποί (κυρίως αμύγδαλα, σταφίδες) και αρωματίζεται με μπαχαρικά (βανίλια, γαρύφαλλα, κανέλα, κάρδαμο, κρόκος), μέλι, κακάο ή σοκολάτα, ξύσμα ξινών φρούτων ή/και κομματάκια από αυτά, χυμούς φρούτων ή άλλα φυσικά αρωματικά παρασκευάσματα (ροδόνερο, αφεψήματα λουλουδιών). Η ονομασία του φαίνεται να προέρχεται από την αραβική ρίζα حلوى ή hulw (χαλβά) που σημαίνει γλυκό. Η προφορά της λέξης στις χώρες αυτές είναι περίπου ίδια, ωστόσο οι παραλλαγές ξεχωρίζονται από την όψη και την υφή. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς μπήκε στην Ελλάδα πιθανολογείται ότι πέρασε στην ελληνική κουζίνα προς το τέλος του 12ου αιώνα.